Afscheid van Colorado.

Vandaag nemen we afscheid van Colorado helaas, maar worden we eerst nog een keer verwend met een heerlijk ontbijtje, die vers klaar gemaakt wordt door de eigenares van onze bed & breakfast. Ook deze ochtend zitten er al verschillende andere hasten aan de tafel en praten we weer over wie, wat, waar en hoe. Het gebruikelijke praatje dus. Na het ontbijt pakken we in en brengen we onze spullen naar de auto, maar we rijden niet direct weg. Eerst nemen we nog even een kijkje in de ongelofelijke fijne tuin, waar nog tien huisjes staat die verhuurd kunnen worden. Wat een fantastische plek is dit. Al het mooie groen, de zeer oude appelbomen, de fantastische kamers en de goede verzorging We komen hier graag nog een keer terug voor een paar dagen. Maar voor nu nemen we afscheid van James en Leslie en rijden op ons gemak de straat uit. 

Voor we het stadje uit rijden stoppen we nog een paar keer voor een mooie foto en wil ik graag de plaatselijke muziekwinkel bezoeken. We hebben hem gezien vanuit de trein, maar hebben geen adres. Dus een beetje op goed geluk rijden we richting het centrum. Gelukkig laat mijn richtingsgevoel mij ook dit keer niet in de steek en stoppen we aan de overzijde op een parkeerplaats van het kleine winkeltje “Jimmy’s Music”. De eigenaar heeft best nog een flinke collectie gitaren hangen, maar er is geen souvenir voor mij bij. We danken de heer voor de gastvrijheid en stappen in de auto. De GPS stellen we in op Twin Rock. Mooie, beetje vreemde rotsen, in de buurt van ons nieuwe verblijf.

We rijden nog een flink stuk Colorado door, maar de bergen van de Rockies en de Black Canyon zijn vrijwel weg. De weg voor ons wordt steeds platter en uiteindelijk rijden we door een woestijn gebied met enkele groene struiken. Bizar hoe snel de natuur kan veranderen. We rijden Utah binnen en stoppen uiteraard voor het welkomsbord van deze staat. De kale woestijn met een gele streep in het midden van de weg hebben we eerder gezien. Niet op deze plek, maar wel in andere gedeelten van Utah, Arizona of Nevada. Elske is wederom enthousiast en wil om de kilometer stoppen. Het is een prachtig gezicht, ondanks de vreemde woestijn. Maar in de verte zien we alweer wat bergen verschijnen in dezelfde kleur als de woestijn. De bomen worden iets groter en met een kronkelweg rijden we nu de door de berg heen. Ineens draaien we naar de andere zijde van de berg en zijn de rotsen rood en alle struiken en bomen mooi groen. We zijn echt verbaasd over deze metamorfose. Hoe is het toch mogelijk.

We blijven door en langs vele rode rotsen rijden hebben we een fijne country zender gevonden op de radio, die veel oude krakers voorbij laat komen. En hoewel ik geen hele grote kenner ben van de country, ken ik er toch diversen en gaat het volume van de radio iets omhoog. Dan verschijnen de bordjes Bluff langs de weg. We zijn al vlakbij onze slaapplek voor vannacht, maar stoppen nog even voor een rotspartij die ze de Twin Rock hebben genoemd. De grote, indrukwekkende rots staat nu voor ons en we zien waarom ze deze Twin Rock hebben genoemd. Aan de linkerzijde staan twee vreemde smalle rotsen omhoog. Direct naast elkaar en ze lijken best wel op elkaar. Dit zijn dus de “Twins”. We lopen er nog even om heen en maken enkele fotos uiteraard, voordat we het dorpje Bluff binnen rijden.

Aan de rechterzijde zien we een oud Cavalier fort liggen die gratis is te bezoeken en dat doen we dan ook maar. Het is altijd leuk om even iets meer te zien en te weten te komen van een cultuur, dus we lopen door het kleine buiten museum heen en de giftshop. Ik neem nog een sticker mee voor op mijn kasten in de garage en dan stappen we in de auto voor de laatste meters naar onze bed & breakfast van deze nacht. Om vier uur rijden we het terrein op van Susan en parkeren we de auto onder de boom. We worden welkom geheten door drie poezen en een hond, die maar wat blij zijn met de aandacht die we ze geven. We wandelen de veranda op, waar meerdere schommelstoelen staan en we zien een heel gezellig huis aan de buitenzijde. Als we aankloppen wordt de deur geopend door Susan. Een oudere dame en eigenares van het huis heet ons van harte welkom en we stappen de geweldige woonkamer binnen. Een hele gezellig huiskamer, vol met kleine spulletjes die ze gedurende haar leven heeft verzameld. Maar alles ziet er enorm netjes en schoon uit en na een gezellig gesprekje voelen we ons direct thuis.

We halen de koffers uit de auto en installeren ons in ons slaapkamer voor vannacht. Van Susan krijgen we nog wat tips voor goede restaurants in de buurt, dus lopen we richting de auto. Maar voor we gaan rijden bekijken we het uitzicht vanuit de tuin nog even en de enorme rotspartijen. Schitterende rode rotsen met bizarre vormen. Voor de rotsen loopt een weg en Elske is niet meer te houden en wil graag naar de rotsen toe. Maar om bij de rotswand zelf te komen, kan je beter met de auto vanaf de rechterzijde rijden, omdat je dan niet door e tuin en de droge kreek hoeft te lopen. En omdat we zo dadelijk toch ergens gaan eten is de auto wel zo makkelijk. We rijden de auto om een paar huizen heen en als we linksaf slaan staan we recht voor de rotsen. De rotsen lopen nog een heel eind door, dus we zetten de auto redelijk aan het eind neer van de rotswand, en lopen er wat voor langs om ze eens goed te bekijken. Wat bezit de natuur toch bijzondere dingen. Na een tijdje de rotsen te hebben bekeken rijden we naar het restaurant “Comb Ridge”. Het restaurant heeft een kleine kaart, maar er staan wel lekkere dingen op. We zitten lekker buiten in de patio met meerdere gasten en er is een hele gemoedelijke sfeer. Beide gaan we voor een hamburger, waarbij Elske een vegetarische versie neemt en ik de whiskey uitvoering. Het vlees heeft dan een whiskey marinade. Met wat patat en salade als bijgerecht vermaken we ons geweldig en de hamburgers smaken ons echt heerlijk.

Elske rijdt terug naar het hotel en al snel liggen we te rusten in het heerlijke bed.