Hello Colorado!!!

Vannacht sliepen we allebei in een enkel bedje en die was smal. Veel te smal als je inmiddels gewend bent om in een lekker breed bed te slapen met z’n twee. Toch was dat niet het ergste. Het bedje had een lekker schoon laken met een dekbed en een deken er bovenop. Dat was natuurlijk wat overdreven, dus vielen we in slaap onder het fijne schone lakentje. Maar vannacht werd het dermate koud dat we beide naar het dekbed hebben gegrepen die over ons heen getrokken. Uiteindelijk dus wel prima geslapen, maar wel weer een aantal keren wakker. De wekker ging om zeven uur, omdat het ontbijt al om acht uur start en deze willen we niet missen. Als ik als eerste uit bed stap is het even schrikken zeg; acht graden! Die temperatuur zijn we niet meer gewend hoor. Snel onder de douche om wat warmer te worden en als Elske ook zover is wandelen we op ons gemak naar de ontbijt kamer.

Enkele andere gasten zitten al lekker aan een kopje koffie of thee en ook wij gaan lekker aan een tafeltje zitten met koffie en thee. Ik praat nog even wat met de vrouw aan de tafel naast ons. Ze komt uit Denver en wil alles van ons weten, maar we moeten het liefst en vooral alles van haar weten. En als we over twee dagen nog in Denver zijn, wil ze graag dat we even langs komen. Helaas voor haar is daar geen tijd voor en dan komt de eigenares van de B&B uit de keuken. Op een tafel zet ze voor iedereen een bakje yoghurt met wat vers fruit en granola die ze zelf heeft gemaakt. Ook staat er voor iedereen een beker jus d’orange en mag je uiteraard gewoon je beker thee en koffie opnieuw vullen. Na het heerlijke bakje yoghurt brengt ze langs alle tafeltjes een bordje met een vegetarische quiche. Een stukje taart gemaakt van eieren en wat groente. Daarnaast een zelf gemaakt muffin met wat bessen erin. Echt heerlijk allemaal. Na het ontbijt pakken we alles in de auto en moeten we helaas afscheid nemen van dit heerlijke plekje en de fijne stad Taos. Hier willen we nog wel een keer naar toe.

Als we de stad uitrijden duurt en nog zo’n zestig kilometer voordat we de staat Colorado inrijden. Voor de zekerheid gooi ik de tank nog eens even helemaal vol, zodat we zeker weten dat we niet leeg aan de weg komen te staan. Het tanken is makkelijk, maar zeker anders als bij ons. Ik schat dat ik nog zo’n 50 dollar erin kan hebben en loop naar binnen. Ik zeg tegen de caissière dat ik aan pomp vier sta en voor vijftig dollar wil tanken en duw dan mijn creditkaart in het apparaat. Hiermee maak ik dan een reservering voor vijftig dollar. Als de werkelijke kosten dan twee en veertig dollar zijn, wordt uiteraard enkel dat bedrag van mijn rekening ingehouden. Niet moeilijk, maar soms wel een lastig in te schatten, dus wachten we meestal dat ik net over de helft ben op de benzinemeter op het dashboard. Het tanken zelf is heel erg gezellig. Bij de pomp is een beeldscherm en zodra je begint met tanken, beginnen daar allemaal filmpjes af te spelen met reclames. Je staat dus gewoon televisie te kijken onder het tanken. Heel vermakelijk.

Het landschap wordt steeds heuvelachtiger en in de verte zien we al hogere bergen verschijnen. Dan staat daar ineens het bord waarin we worden verwelkomd in Colorado. We zijn nooit eerder in deze staat geweest en zijn heel benieuwd naar de natuur hier. Op ons gemak rijden we over de snelweg en wordt de weg steeds mooier. Langs de weg staan vaak waarschuwingsborden van het wild dat hier rond loopt. Zo hebben we al borden gezien voor wilde ezels, koeien, herten, zowel stilstaand als springend, elanden, grote hoorn schapen, berggeiten, paarden. Enkele hebben we dan ook gezien in de velden naast ons, maar gelukkig niet al te dicht bij de weg. Elske roept bijna bij elke nieuwe weg die we inslaan; dat ze graag een keer een beer wil zien, maar daar hebben we nog geen bord van gezien, laat staan de beer zelf.

De heuvels worden bergen en we rijden nog een flink stuk door het mooie Colorado. We zien dat het langzaam herfst begint te worden hier, doordat de bomen gele bladeren beginnen te krijgen. Bij enkele kleine dorpjes stoppen we soms om even te kijken, te rusten en bij een van de dorpjes stap ik weer een kringloopwinkel binnen. Zoals ik al eerder schreef heeft elk dorp er meerdere en ook hier zijde ik er weer een aantal in deze straat zitten. Ik loop en speur wat door de winkel, totdat ik een mooi souvenir zie die ik wel mee wil nemen. Het is een jaren vijftig bloemvaasje in de vorm van een meisjes hoofd. In de jaren vijftig waren de kleine bloemvaasjes populair, maar ze zijn moeilijk te vinden en behoorlijk aan de prijs volgens internet. Ik vraag naar de beste prijs en die is veertig dollar als ik contant kan betalen. Dat kan ik en dat is ook het maximale wat ik er voor uit wil geven. We hebben er al een thuis vanuit Amerika meegenomen in 2018, maar die is weer net even anders, dus dat is een leuke aanvulling.

Onderweg eten we in de auto lekker wat druifjes of een mandarijn die we van de week bij de Walmart hebben gekocht, maar uiteraard wordt er ook lekker gesnoept en dus gaat er soms een handje M&M’s in of een chip je of een nieuw soort Amerikaans snoepje die we niet kennen. Nu had Elske een heel raar zurig snoepje meegenomen, maar toch ga je ook die na een paar van die snoepjes wel waarderen haha.

We merken dat het wat drukker wordt als we dichterbij Colorado Springs in de buurt komen. Er wordt veel aan de wegen gewerkt merken we, waardoor we soms op halve snelheid rijden of een lang stuk langs betonnen blokken. Dat rijd niet lekker relaxed en ergens spontaan stoppen is er uiteraard dan niet bij. Gelukkig hebben we voldoende andere momenten om alles te bekijken en vast te leggen, al zal Elske daar anders over denken. Als we de eerste bochten van Colorado Springs door gereden hebben, komen we aan bij ons hotel. De Quality Inn is weer een mooi hotel met een lekker breed bed en een fijne douche. Maar we zijn voor onze doen wat vroeg op onze bestemming en dus rijden we na de installatie naar Manitou Springs. Een berg dorp met enorm veel natuur en een springlevend stadscentrum. We parkeren de auto in het centrum en wandelen op ons gemak de straatjes door. Het is een gezellig dorpje met ook hier weer veel restaurantjes, souvenir winkeltjes en kunst winkels. We weten dat de Amerikanen over het algemeen erg creatief zijn en dus zie je vaak kunt winkels of gallerijen. We lopen sommige winkeltjes in en staan hier en daar bij wat gebouwen of steegjes stil om alles goed te bekijken. Het is inmiddels zes uur en we besluiten hier een hapje te eten. Bij een hip cafe restaurant nemen we allebei een flatbread met wat te drinken. Een flatbread is een soort pizza, maar dan met een dunnere bodem. Voor Elske de Margarita en voor mij de Macho met strukjes worst en pepers. Na de heerlijke maaltijd rijden we in het donker terug naar ons hotel. Dat rijden in het donker is wel even opletten, want ze hebben hier nauwelijks straat verlichting, maar om negen uur liggen we veilig en lekker gedoucht in ons bed.