Het is prachtig bij de grens van Mexico.

Vandaag voor het eerst rond acht uur wakker geworden. Elske slaapt nog, maar zodra ik naar de toilet ben geweest ontwaakt ook zij van haar nachtrust. Dat was een prima slaapje dus en even later lopen we uitgerust langs het buffet voor de start van de dag. Alle wasjes die we gisteren hebben gedaan zijn droog en worden opgevouwen in onze koffer, voordat we aan het programma van deze dag beginnen.

Beneden stappen we in de auto en ik stel de Tomtom in op Tombstone. Een historisch cowboy dorp waar diverse films werden opgenomen. Tegenwoordig is het een toeristische trekpleister en komen er mensen van over de hele wereld een kijkje nemen naar de shoot up shows en de acteurs in klederdracht. Maar als we rechtsaf slaan bij het hotel ontdekken we dat er vijfhonderd meter verderop een Guitar store is gevestigd, ja en dan moet je toch wel even stoppen natuurlijk. Hij opent over drie minuten zijn deuren voor vandaag, dus ach die kunnen we ook nog wel even afwachten. Met circa tien andere klanten stappen we de winkel binnen en ik zie direct dat het een klein filiaal is. Kleiner in ieder geval dan ik eerder heb gezien van deze winkel keten. Het weinige personeel die er rond loopt is niet erg enthousiast op deze zondagochtend en ik ben al snel klaar om verder te rijden.

De weg is wederom prachtig. Zeker als we de grote stad uitrijden en weer woestijn en bergen om ons heen hebben. De vergezichten zijn niet te beschrijven. Kijken we nu één kilometer voor ons uit of misschien wel twintig kilometer, het is niet in te schatten. Het wijdse uitzicht is ook niet op de camera vast te leggen. Het landschap is glooiend en de grijze, bruine en rode gesteentes zijn begroeid met diverse tinten groen in de vorm van struiken en bomen. Zo nu en dan rijden we langs een klein dorpje en bekijken we de woonomgeving van de inwoners. Het is ruim een uur rijden naar Tombstone, wat al behoorlijk dicht bij de Mexicaanse grens ligt. De navigatie brengt ons naar het centrum, waar we al snel een parkeerplaats je vinden voor onze grote SUV. Lopend nemen we een kijkje langs de vele cowboyhuisjes en worden we door diverse medewerkers gelokt om naar één van de show te komen kijken. Er zijn verschillende cowboy schiet shows, maar daar hebben we niet zoveel mee, dus die slaan we over. Wij vinden vooral de geschiedenis leuk en bekijken de huisjes en historische “rommel” die her en der verspreid staat door het kleine stadje. De koetsen met paarden zijn erg leuk om te zien en we praten wat met inwoners en medewerkers. De straatmuzikant Tom is gezellig en heeft veel te vertellen, maar ook de, half Amerikaans, half indiaanse sheriff kan mooi vertellen. Zeker wanneer het over geschiedenis gaat, is hij niet meer te stoppen. Hij poseert ook nog eens graag voor de foto, dus die staat er in ieder geval prima op. De heren zijn gekleed als de cowboys rond vanuit 1850, maar ook de dames lopen er in mooie jurken bij. Samen met de paarden en de authentieke huisjes heb je wel een geweldig beeld, van hoe het er hier ooit aan toe is gegaan. We lopen nog wat straatjes door en bekijken paarden, huisjes, maar ook een paar geweldige oude auto’s. Overal komen we oude klassieke auto’s tegen. Voor de vele huizen waar we langs rijden staan er meestal wel meerdere, maar ook gewoon tijdens het rijden en nu weer in de straatjes en op de diverse parkeerplaatsen. Sommige zetten we even op de foto en bekijken we extra goed. Ook hier staat weer een model met rode gespikkelde lak en een waanzinnig raceblok erin. Die moet we wel even bekijken. Als we even later bij onze eigen auto staan, rijdt de rode auto met een hoop kabaal langs ons heen. Fantastisch om te zien. We hebben nog wat boterhammen en een pot jam en pindakaas, dus onze late lunch, het is nu half drie, smeren we lekker bij de auto, voordat we weer verder trekken.

We rijden nog een stukje dichter bij de grens van Mexico naar het stadje Bisbee. Wederom een oud Cowboy dorpje met een rijke historie voor wat betreft koper. Aan de rand van het stadje is een enorme grote kopermijn te bezichtigen, en als we in de buurt rijden van Bisbee zien we het eigenlijk al aan de gebergtes. De rotsen hier zijn allemaal koper van kleur. Een vreemde bruine kleur met hier en daar wat wit en zachte kleur blauw. We rijden de hoofdstraat in van Bisbee en kunnen weer gratis parkeren. De smalle kronkel weg loopt langs de berg omhoog en wordt aan beide zijden voorzien van gezellige winkeltjes en enkele restaurantjes. Een erg gezellig dorpje met veel creativiteiten. Sowieso is de Amerikaan erg creatief. We zien enorm veel leuke creaties gedurende onze reis. We zien het in het kleurgebruik, de fonts (letters) die ze gebruiken, maar ook de vele ideeën zoals een poppetje ergens op schilderen of grappige spreuken langs de kant van de weg. Soms denken we dat het komt omdat ze misschien te weinig te doen hebben in de woestijn en dus maar dingen gaan verzinnen. Voor ons is het heerlijk om te zien en we genieten enorm van al die creativiteit. Bij Bisbee nemen we nog even een kijkje bij een jaren vijftig diner, maar die is gesloten. Helaas want bij het gluren zien we een hele mooie inrichting en een winkeltje met leuke spulletjes. Om het gebouw heen staan wederom diverse oude klassieke autos.

Het is inmiddels half vijf geweest en we hebben een lange rit terug voor de boeg. We draaien dus de weg weer op richting Tucson voor onze laatste nacht in het Hilton Suites hotel. 150 kilometer rijden we over de weg die we ook op de heen weg hebben gereden, maar vanaf deze kant ziet alles er toch weer net even anders uit. Onderweg stoppen we nog even bij een circle K winkel voor een koffie en een cola en sanitaire stop, zodat we daarna in een keer door kunnen rijden. Omdat we laat in de middag terug rijden is ook het licht anders. Achter ons wordt het steeds donkerder en valt de avond al in. Voor ons kruipt de oranje zon heel langzaam over de bergen heen en kleuren de bergen diep paars. De lucht boven ons is heel diep blauw met veel sterren en van de maan zien we slechts een klein wit nageltje. De scherpe donkere randen van de donkerpaarse bergen worden stads scherper en donkerder en we rijden met de prachtige oranje gloed heel langzaam de voorwijken van Tucson binnen. Daarna gaat het hard en is het donker als we het oude centrum inrijden. 

In het centrum stop ik bij Mexicaans restaurant El Churro. Het restaurant is hier ooit in 1922 gestart en is het oudste Mexicaanse restaurant van Arizona. Volgens internet wellicht het oudste restaurant van heel Amerika. We hebben niet echt honger, dus we nemen snel even een kijkje binnen. Op de binnenplaats van het restaurant hangt een meter of vijf hoog,  aan een ketting een kooi. Onderop de kooi staat een spreuk in het Spaans en ik begrijp dat er iets over vlees wordt verteld. Een jonge medewerker van het restaurant verteld dat in de kooi repen bizon vlees ligt te drogen. Minstens zeventien uur lang wordt het vlees in de zon gedroogd, waarna het verkocht wordt als Beef Jerkey. Deze Beef Jerkey is in vele winkels te koop en in allerlei smaken (marinades), maar ik heb nog niet eerder gezien dat het zo lag te drogen. Dan rijden we nog zo’n tien kilometer verder naar ons hotel terug. Dat was weer een mooie dag, waarin we veel gezien hebben. Morgen zeggen we gedag tegen Tucson en trekken we op de nationale Cheeseburgerdag verder naar Show Low, een klein stadje in het Apache reservaat.